De parabel van de trouwe wandelschoenen

21 november 1998

Na Tongariro zijn we langs de Wanganuirivier naar Wanganui gereden. Volgens onze reisgids is dit een ‘mooie plaatjes’ route. De weg staat op de kaart, maar blijkt een kiezelweg te zijn die door een diepe vallei kronkelt. De afgrond naast ons is soms schrikbarend diep, de weg heeft putten en af en toe zijn gewoon stukken weggespoeld. Eigenlijk was de weg nog gesloten, maar we zagen een plaatselijke door een afgesloten stuk manoeuvreren, en besloten hetzelfde te doen. Onze campervan heeft er geen problemen mee. De weg voert ons inderdaad door een streek met mooie prentjes.

‘s Nachts kamperen we op een van de openbare campings langs de weg. De dag erna gaan we verder richting Wanganui, waarbij we socialiseren met de plaatselijke bevolking.

In Wanganui lunchen we op een van de stranden, gewoon gevonden door een straatje in te slaan. Plots komt een bestelwagen opgereden met een oudere man in die ons vraagt of wij de twee meisjes zijn die vannacht gekampeerd hebben dichtbij Atene. Verbaasd zeggen we 'ja'. Hij vraagt of we niets missen. Iggy en ik kijken elkaar aan. Wat zouden we kunnen vergeten hebben? Hij haalt Iggy's trekschoenen uit zijn bestelwagen, waarbij Iggy zowat achterover slaat. Om ze te beschermen tegen de regen had ze ze onder de wagen gezet. Bij het vertrekken waren ze niet mee ingeladen en eenzaam achter gebleven. Bruce, onze held, had ze zien staan en had ons die morgen ook gezien. Dankzij onze uitgebreide contacten met de lokalen was hij te weten gekomen dat we naar Wanganui gingen. Hij besloot om een kans te wagen, hij zou ons misschien vinden (Wanganui is niet zo groot). Het strand had hij uitgekozen om te komen kijken naar de vissers, hij had de hoop al opgegeven dat hij ons nog zou kunnen vinden, en kijk, daar zaten we. We praten een half uur, en beloven hem een postkaartje te schrijven.

Wat is nu de parabel?

Een: Vanaf nu is er de campsitecheck. Diegene die niet rijdt, controleert de plaats op achtergebleven dingen.

En twee: Kiwi's zijn ongelooflijk. Ik kan me niet voorstellen dat wij 30 kilometer zouden rijden om iemands schoenen te brengen. Ik dacht dat dat alleen in sprookjes gebeurde.


Neen, Iggy is uiteindelijk niet met Bruce getrouwd.