Over Kiwi's en andere fauna en flora

28 november 1998


Kiwi in NZ kan een aantal dingen betekenen.

Het is de naam van de bedreigde vogel die niet kan vliegen, 's nachts leeft en ongelooflijk mensenschuw is. Er zijn NZ vogels die veel zeldzamer zijn, maar om een of andere reden gaat de kiwi met alle aandacht lopen.

Het is de naam voor de vrucht, oorspronkelijk afkomstig uit China, die aan de basis ligt van een marketingsucces in de vruchtenwereld. Ik heb al gele kiwi's gezien, maar ze smaken zoeter en minder uitgesproken dan hun groene broer. Volgens de firma die ze kweekt, zullen ze binnenkort de wereld veroveren.

Kiwi is ook de naam voor de bevolking. NZ is een mengelmoes van de oorspronkelijke bevolking, de Maori's en immigranten. De Maori's, waarvan er geen enkele volbloed meer bestaat, benadrukken hun eigen cultuur meer en meer. Het Maorigevoel groeit. Maori is een officiele taal in NZ en ze ijveren o.a. voor herstel van de oude Maori plaatsnamen.

De immigranten zij voornamelijk Brits van oorsprong. Op die 200 jaar tijd hebben ze hun stempel op heel NZ gedrukt, op de cultuur (een aangepaste versie van de Britse, die nu open staat voor invloeden vanuit de VSA en Azië) maar ook op de natuur.

NZ zijn paranoia wat de import van fauna en flora betreft. Bij aankomst op de luchthaven moet je een vragenlijst invullen zodat ze kunnen nagaan of je geen vreemde planten en dieren binnenbrengt. In het verleden was dit geen probleem, waardoor NZ met een aantal vreemde dieren en planten zit die de lokale overheersen. Er zijn de brem, de dennen, de konijnen, de ratten, de distels en de opossums. Van deze laatste, het is de grootte van een kat en het is verwant met de Marsupilami (of zoiets), zijn er 70 miljoen. Op een bevolking van 3,5 miljoen begint dat te tellen. Opossums vreten de bomen kaal, waarbij ze blijkbaar een voorkeur hebben voor inheemse soorten. Ze zijn bijgevolg vogelvrij verklaard. Hoe meer je er dood, hoe beter. Het Department of Conservation geeft 2 dollar per opossumvel en verspreidt brochures over humane verdelgingstactieken.

Tot voor kort kende ik opossums alleen maar van de talrijke 2D-versies op de weg. Op de laatste kampeerplaats van de Abel Tasman track heb ik er -weliswaar in het donker- gezien en verjaagd, moedig als ik ben. Mijn eerste reactie toen ik er een zag was "springen die naar mijn keel, zoals het wit konijn van Monti Python? Toen ik gerustgesteld was, ben ik ze beginnen weg te jagen, ondertussen exorcistische geluiden uitstotend. Het moet een vreemd zicht geweest zijn en ik vrees dat de twee andere kampeerders en de kampverantwoordelijke na dit spektakel hun mening over Belgen herzien hebben.