Wellington

22 november 1998

Niet Auckland maar Wellington is de hoofdstad van NZ.
We zijn hier enkel omdat we vanavond de ferry nemen naar het Zuidereiland. Net zoals Auckland vinden we Wellington maar niets en we besluiten naar het park te gaan. Na een kronkelende en steile zoektocht komen we terecht op de Town Belt, in tegenstelling tot de naam geen stort, maar een mooi en groot park, 250 meter boven Wellington, waar je rondom rond een uitzicht hebt over de haven, de baai, en de betere woonwijken. Dit is een ideaal plekje om te lezen en reisverhalen te schrijven.

Plots duikt een loslopende pittbullachtige hond op, die vrolijk kwispelend op me afstormt. Hij is totaal ongevaarlijk volgens zijn baasjes en ja, de beesten hebben ook hier een slechte reputatie. Volgens het koppel moeten ze vooral op hun hoede zijn voor diefstal. Bendes (!) in Wellington stelen de honden om ze als vechters te trainen. Hun hond is echter vriendelijk, zo vriendelijk dat hij de helft van de cake opvreet die we gekocht hadden. Nu ja, ik vond die toch niet lekker. Het koppel verdwijnt omdat ze de Simpsons niet willen missen. Ook hier zijn er dezelfde tv-verslavingen.

We verplaatsen ons naar een parking, hoog op de belt, waar we eten bij zonsondergang (voor de ik weet niet hoeveelste maal). Nog enkele uren en we zeggen het Noordeiland vaarwel. Mooi, maar veel te kort. Iedereen beweert dat het Zuideiland mooier is, wat kunnen we ons daar dan nog bij voorstellen?