De weg naar de top is hard

11 februari 1999

Na mijn avonturen in de grotten van Waitomo in NZ, heb ik de smaak van dergelijke activiteiten te pakken. Ik klauter, klim, wring en spring graag, en ik wil mijn kans wagen op een rots, onder begeleiding uiteraard.

De Cathedral rots op Mount Buffalo in de omgeving van Bright is het slachtoffer. De rotsen, blokken pure graniet, kijken op me neer als ik in een niet zo goede uitrusting (sandalen, ik dacht dat we klimschoenen zouden krijgen), de klim start.

Het eerste stuk is vrij makkelijk, daarna leer ik dat klimmen techniek en vooruitdenken vergt. Zet niet je linkervoet rechts als je hem de volgende stap links nodig hebt bijvoorbeeld. Of maak maximaal gebruik van natuurwetten als je klimt (daarmee bedoel ik hefbomen en de som van krachten, niet de zwaartekracht). Zo'n dingen.

Ondanks dat we maar met twee waren om te klimmen, was het geheel veel te oppervlakkig. Een keer uitleg, de instructeur klom als voorbeeld en dan mocht je het zelf proberen, met weinig feedback op de fouten die je maakte.
Niettemin wil ik het nog proberen. De voldoening als je bovenaan staat is daarvoor te groot. Vanaf nu is geen enkele rots meer veilig.