Na de euforie...

16 februari 1999

Nou, je kan niet elke dag in de zevende hemel zijn.
Na het uitzonderlijke gevoel van gisteren ben ik vandaag terug met mijn voeten op aarde. Het liften verliep niet vlot en ik ben niet tot op mijn eindbestemming geraakt. Ik heb drie kwartier staan blinken aan de rand van een verlaten weg en daarna heb ik de 6 kilometer gewandeld, met mijn "gele gebben en gouden", om in een jeugdherberg te geraken.

De herberg heeft gigantische slaapzalen en verwacht een buslading. De oordopjes zullen dienst doen.
Het valt niet allemaal tegen. De goedkope maaltijd is ongelooflijk lekker en tijdens de nachtwandeling zien we kangoeroes, opossums (ja, die beestjes die ze ook in NZ kennen, ik heb er een gestreeld), en zelfs een wombat. Als afsluiter speelt de gids op de didgeridoo terwijl we naar de sterren liggen te staren. Ik voel de euforie terugkeren.