Op schoolkamp

17-18 februari 1999

Ik ben dan toch in het vakantiekamp in Gelantipy geraakt, dat tijdelijke overgenomen is door 55 tien- en elfjarigen, hun 2 leerkrachten en een aantal ouders. Doel van het vakantiekamp is leren samenwerken- en leven, en actief buitensporten.

De "backpackers" - de naam voor rugzaktoerist - in het vakantiekamp konden aan alle activiteiten deelnemen. Ik heb paard gereden, aan een touw van een steile rots afgedaald en een uitstap naar een natuurpark in de buurt meegemaakt. Mijn klas voor de uitstappen, 6de jaars, heeft me verschillende malen verbaasd. Het commentaar dat ze gaven, hun antwoorden op opmerkingen van hun leerkracht, hun kennis van de wereld, ... Ik herinner me dit niet van mijn eigen 12 jaar. De wereld staat inderdaad niet stil.

Voor de laatste avond hadden verschillende leerlingen een stukje voorbereid dat voor groot publiek werd opgevoerd. De internationale jury- mijn aanwezigheid zorgde voor de inter- had de moeilijke taak om een winnaar te kiezen. Geloof het of niet, maar ik was het mildst in de punten, wat me onmiddellijk een ongelooflijke turbosprong in de populariteitspol opbracht. Kinderharten zijn zo gemakkelijk omkoopbaar.

Bijna was ik in het vakantiekamp gebleven, want volgende week zijn andere klassen op bezoek. Mijn Australische tijd tikt echter, ik moet vooruit. Misschien kom ik hier nog wel terug.