Sorry ma, ik heb gelift.

12 februari 1999

Ik ben vandaag in het avontuur met de grote A gestapt, gezien vanuit mijn "altijd ergste" standpunt. Ik heb gelift, van Bright naar Thredbo. Het openbaar vervoer bedient beide plaatsen niet zo efficiënt, dus heb ik het er op gewaagd, ondanks waanbeelden van seriemoordenaars en chauffeurs met kettingzagen in hun koffer.

Om 9 uur, bepakt en bezakt, stond ik op de weg, niet goed wetend welke weg ik eigenlijk moet hebben. Een onschuldige vraag aan een voorbijganger bezorgt me mijn eerste lift, naar een gehucht 30 km verderop.
Daar had ik na een halfuurtje wandelen mijn tweede lift, goed voor 60 km transport. 15 minuten daar ter plaatse brengt me 40 km vooruit. En een kwartier nadien, krijg ik vervoer tot mijn eindbestemming, 170 km overbrugd met een duim.

Mijn laatste vervoer wordt verzorgd door drie Fransmannen, Olivier, Serge en Paolo. Pas afgestudeerd reizen ze eerst zes maanden om daarna in het serieuzere leven te stappen. Ik heb ze maar in de waan gelaten.

En neen, ik heb geen seriemoordenaars of kettingzagen gezien. Alle chauffeurs (helft vrouwen en helft mannen) waren zeer nieuwsgierig. Ze ontmoeten niet elke dag een Belgische toeriste die voor een jaar alleen op stap is. In alle gevallen was het leuk gezelschap en heb ik meer over de streek en de Australiër (of over Frankrijk) geleerd. Meer dan indien ik op de bus zou zitten.
Ik vrees dat ik nog zal liften.
Sorry, ma

P.S. Ik had gehoopt op een lift aangeboden door Mel Gibson, die in deze streek geboren is en er verschillende huizen bezit. Af en toe verblijft hij hier nog. Ik heb hem spijtig genoeg nergens gezien.