Brizie, stad van mijn hart

6 - 7 juni 1999

Zodra ik hier ronddwaal, krijg ik dezelfde kick zoals in Sydney. Brisbane is een stad naar mijn hart. De wolkenkrabbers, de krioelende mensen, de stadsparken, de winkelstraten, de straatartiesten (Iggy, de straatartiest die we in Queenstown gezien hebben is hier ook)... Het is bovendien zondag en zonnig, dus heel Brisbane is op de been.

's Avonds, als mondaine backpacker, ga ik naar het casino met een aantal kamergenoten. Het is ongelooflijk verleidelijk om het geluk aan een van de tafels te proberen. Ik ken mezelf echter. Zelfs als ik win, zal ik spelen tot ik alles verloren heb. Daarna zal ik dagen lopen te tandenknarsen over wat ik met het verloren geld had kunnen doen. Ik investeer 1 dollar in een pokermachine, wat me niets oplevert. De kamergenootjes gaan iets verder, zijnde 20 dollar op de roulette, verdwenen in nog geen 5 minuten.

Aan andere tafels rolt het geld. Japanners verliezen met de glimlach, zoveel is duidelijk. Doorwinterde gokkers hebben een blik van "wacht maar tot ik win" op hun gezicht. Ik vrees dat de Anonieme Gokkers heel wat aanhang in Australië hebben. Ik ben er nog geen lid van.