Some walk in the rain, others just get wet

8 - 10 juni 1999

Jaja, het regent inderdaad, geen nieuws op dit front, tenzij misschien dat het regen is om u tegen te zeggen. Stortbuien m.a.w. die je binnen houden en die je doen verlangen naar warme chocomelk, boterkoeken met rozijnen, pannenkoeken. Het is weer waarbij je verstand laks wordt en je gevoel alles doet om het je zo comfortabel mogelijk te maken. Ik heb dus geld gespendeerd.

En geld spenderen in Byron Bay betekent de ondersteuning van de alternatieve sector, waar Byron Bay voor gekend is. Ik heb dus lichaams- en voetmassage gehad, rondgedobberd in een zoutbad, een helderziende geconsulteerd en Tarotkaarten gelegd.

Wordt er vanaf nu iets aandachtiger gelezen? Wat hebben ze voorspeld?

Eerst en vooral, de helderziende. Ze bleef praten in algemene dingen, dus geen details à la "je hebt een vriendin wiens naam met de letter ...begint" of dingen uit mijn verleden. Ze zag mijn toekomst als een boom die eindelijk wortel schiet en bloeit (waar en in welke omstandigheden, daarover bleef ze vaag), en ik zou een andere boom ontmoeten waarmee ik 2 of 3 boompjes zou kweken (is dit goed nieuws moeder of niet?).

De Tarotkaarten. Die voorspellen niet zozeer je toekomst, maar geven meer een beeld van waar je je nu bevindt en met welke levensvragen je worstelt. Ze proberen een aanwijzing te geven van het te volgen pad. De kaarten waren beangstigend correct. Ik zit in een overgangsfase, waarbij ik meer naar mijn gevoel dan naar mijn rede probeer te leven. Wat uiteraard niet zomaar lukt en turbulenties met zich meebrengt. De meeste kaarten die ik getrokken heb, kwamen op dit thema terug. Met het nodige scepticisme heb ik dan de andere kaarten doorgenomen (misschien waren ze allemaal wel op een of andere manier aan elkaar te relateren). Dat bleek niet zo. Die kaarten die ik gekozen had en op het eerste zicht niet consistent waren, sloten aan bij wat de helderziende voorspeld had. Was het waarheid of bedrog? Ik heb geen flauw idee.

Een van de eerste intuïtieve beslissingen na de sessie was om een dag langer in Byron Bay te blijven, ook al moet ik dringend naar Sydney (zie het verhaal morgen). Ik wil aan een trapeze hangen en van de ene naar de andere vliegen, een droom van toen ik nog een kind was. Wegens regen is het vandaag en morgen uitgesteld. Ook al blijven ze voor de dagen erop regen voorspellen, ik blijf vurig hopen.

Dag twee, regen. Ik ben op een tour naar Nimbin, het Amsterdam van Australië. De hippiegeneratie en de huidige junkiegeneratie zorgen voor een bizarre sfeer en een volledige collectie drugs. 3 kwartier daar is meer dan voldoende. In Nimbin heb ik de spreuk van de titel van dit stukje gevonden.

Some walk in the rain, others just get wet.

In die ene zin zit het belang van hoe je tegen de dingen aankijkt gebald. Zoals een halfvol of een halfleeg glas. De spreuk blijft me de rest van de dag achtervolgen
De regen ook.

Dag 3, niet geplande dag, trapezedag, zon. Ik wip uit mijn bed bij de eerste stralen en profiteer van het goede weer om Cape Byron te verkennen, een ongelooflijk prachtige kaap met adembenemende uitzichten. Ik zie hopen dolfijnen en witte schuimkoppen die verraden dat er walvissen aanwezig zijn.

s' Namiddags hang ik dan eindelijk aan de trapeze, 7 meter hoog. De adrenaline raast door mijn lijf telkens ik afzet om door de lucht te zwieren. Het is ongelooflijk vermoeiend. Na enkele malen oefenen, ben ik klaar om aan mijn knieën te hangen, mijn handen uit te strekken, vastgepakt te worden door de persoon aan de andere trapeze, mijn knieën te strekken en volledig aan de andere persoon te hangen. Er gaat een gil door mijn lijf als het eindelijk lukt. Ik bekijk trapeze vanaf nu met totaal andere ogen. Het gemak waarmee ze naar boven klimmen, zich aan de trapeze afzetten, bewegen, ...Het is schijnbaar.

Een kwartier voor het einde regent het. Ik vind het niet erg, want mijn kaars is al meer dan een halfuur uit. Ik loop de rest van de namiddag te fluiten als een klein kind, waarbij ik iedereen aanraadt om het ook te proberen. Ik ben bovendien trots op mezelf dat ik mijn intuïtie gevolgd heb. Een eerste stap naar mijn innerlijk evenwicht.

Update 7 juni 2007: geen andere boom ontmoet, ben wel "moeder" van 3 katten.