31 jaar in de Lost World

16 januari 1999

Ik ben jarig en dat verdient een cadeau. Geen diamanten ring of een andere vrouw's beste vriendin. Ik wil een cadeau met avontuur. Volgens de brochure ga ik een activiteit doen met een 8 op de schaal van Rambo. Ik ben in Waitomo, oord van een heleboel grotten. Eentje ervan is bereikbaar via een rivier nadat je 100 meter afgedaald bent, geharnast aan een touw. Rappel of abseilen heet het en het is op mijn lijf geschreven. Beneden aangekomen staan we in deze kloof de plantengroei te bewonderen. Hier, op deze diepte, groeien nog mossen en varens, wanhopig proberend elk straaltje gefilterd zonlicht te bemachtigen.. Het geeft het geheel een feeërieke sfeer.

Omdat ik voldoende publiciteit gevoerd heb rond mijn verjaardag, krijg ik beneden na het lunchpakket mijn verjaardagstaart. De groep, bestaande uit 7 toeristen en 2 gidsen, zingt "Happy Birthday". Het is grappig.

Na dit intermezzo vatten we het serieuzere werk aan. Onze wetsuits en witte gummilaarsjes (ze hadden ook roze) zullen ons de komende 3 uren beschermen tegen het koude rivierwater. We zoeken onze weg al zwemmend, al wurmend door nauwe holen, al klauterend, al springend in afgronden. We zien prachtige rotsformaties en gloeiwormen (mijn vrije vertaling voor glowworm "glimworm"), die in een sterrenformatie een blauwige kleur uitstralen. We staren er 10 minuten naar in het donker en in absolute stilte. Dit is opnieuw het "niet van deze planeet" gevoel. Pas in de late namiddag komen we terug boven de grond, uitgeput en onder de indruk van de ervaring.

De dag en mijn verjaardag worden afgesloten met een barbecue en iets te veel bier. Het is laat als ik afscheid neem van de teamleden voor een dag. Morgen ontwaak ik ongetwijfeld met een kater.