De rijstijl van de kiwi's

1 januari 1998

Hoofd item in het nieuws vandaag (naast een 38-jarige man die met een gebroken arm en been 5 km onder de grond in een grot vastzit en waarvan ze niet zeker zijn of ze hem eruit zullen krijgen): 1998 heeft het laagste aantal verkeersoden sinds 1964. De anti-alcoholcampagnes en de strenge controles beginnen vruchten af te werpen. Let wel, er zijn er nog altijd meer dan 500, dit op een bevolking van 3,5 miljoen. Ik weet niet wat het cijfer in België is, maar het is hoogstwaarschijnlijk lager.

De verkeersdoden zijn hier een echt probleem en de campagnes die gevoerd worden om nuchter te rijden, zijn beenhard. Het thema dood is altijd aanwezig. Een korte bloemlezing.

Zo is er een spotje op tv met vier jonge mannen die zich opmaken voor een verkleedpartij en ondertussen al goed drinken. De chauffeur, symbolisch verkleed als superman, rijdt als een echte macho. Hij crasht op een tunnelwand. Wat je dan te zien krijgt is het wrak van de auto en een bloederig beeld van binnenin; de enige overlevende is de chauffeur die zijn dode vrienden rondom hem ziet.

Op de radio hoorde ik vandaag ook een goeie. Het is een (postmortem) verslag van een verkeersslachtoffer. Het begint met een onschuldige verwonding aan de hand en eindigt met een plastische beschrijving van de gescheurde lever, wat de jonge chauffeur uiteindelijk het leven heeft gekost.

Langs de weg hebben ze aanplakborden met de foto van begrafeniskist, met "sale" erop en de aanmoediging "please hurry". Of "drink, DrIvE". Of "je bent voor een lange tijd dood, waarom ben je dan zo haastig?".

En zo schrijft een toerist een stukje over de campagne, omdat ze vandaag vijf uur heeft gereden om in Napier te geraken, de mooiste Art Deco stad van de wereld. Ik ben benieuwd wat er van deze claim waar is.