De neef van "Antonio Banderas"

8 januari 1998

Ik heb vandaag gereden en gereden en gereden. En wat nog erger is, het was een lang stuk op een bochtige kiezelweg waar je maximaal 40 haalt met de campervan omdat hij anders uit elkaar valt. Om mezelf helemaal gelukkig te maken heb ik een serieus stuk gereden met de achterdeur op een kier (het is me een raadsel waarom ze niet helemaal is opengegaan.). Het resultaat is fantastisch. Alles ligt onder het stof. En ik had nog maar net de campervan uit elkaar gehaald om alles schoon te maken. Op een parking veeg ik het meeste stof eraf, maar hier is meer tijd en vooral water voor nodig. Zelfs op vakantie zijn er huishoudelijke taken.

s' Avonds blijken beide campings in de omgeving van Hot water Beach ongezellig volzet te zijn. Ik word verwezen naar een parking aan het strand waar ik wild kan kamperen (sorry ma, het was uit noodzaak). Er staan kampeerders die me onmiddellijk uitnodigen om de campervan bij hen te zetten. Het zijn 3 Maori-jongeren die net een hele dag gesurft hebben en er is een NZ vrouw met een zoon van 12 in een ouder wrak dan de mijne. De zoon surft eveneens en kijkt ongelooflijk op naar de oudere surfers.

De gebruikelijke praatjes volgen over België, hoe lang ik in NZ ben, wat ik in NZ gezien heb... Ik ben uiteraard zeer nieuwsgierig naar de Maori-cultuur. Zou dit na mijn georganiseerde toeristische aanraking in Rotorua eindelijk mijn kans zijn? Ik vertel hen dat ik naar een Maori concert en maaltijd ben geweest in Rotorua. Het blijkt dat een van de Maori er werkt (hij beweert zelfs dat hij daar mijn gezicht van kent, maar daar trap ik niet in). De andere Maori is zelfs familie van de knappe eigenaar die op Antonio banderas leek en van de Elvisachtige vader.

De wereld blijkt ook in NZ klein te zijn.