En .... duikles in de oceaan

8-10 mei 1999

Hoe onbevreesd ik ook was om te duiken in het zwembad, deze oceaan bezorgt me een wee gevoel in de maag. De zee is niet spiegelglad en het water is iets dieper dan in het zwembad, en vooral... de veilige rand is ongelooflijk veraf.

De boot is na 6 uur varen door een onrustige zee vannacht aangemeerd op het Keeper Reef, onderdeel van het Great Barrier Reef. Dankzij goeie pilletjes heb ik er weinig van gevoeld, gelukkig.

Nu staan we hier volledig opgetuigd, klaar voor de grote test. De instructor probeert ons zoveel mogelijk peptalk in te lepelen, kwestie van niet overmand te worden door paniek. Panikeren is trouwens niet nodig. Er zwemt zoveel personeel rond dat verdrinken een ongelooflijke verwezenlijking zou zijn. Na nog een korte briefing dalen we, voor de eerste maal, af. Het voelt aan alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Die eerste maal ga ik 12 meter diep.

In tegenstelling tot wat ik dacht kan je al onmiddellijk genieten van de vissen rondom je. Omwille van de ruwe zee en de lage bewolking is het geheel echter niet zo kleurrijk als op tv.

Na vier duiken worden we gecertificeerd. Vanaf nu mogen we duiken zonder het alziend oog van de instructor. Ik geniet er meer en meer van. Op mijn laatste duik zie ik twee onschuldige haaien. Nu ben ik overtuigd. Ik wil nog duiken, het kriebelt.