Mijn eerste koala. Magnetic Island

2-3 mei 1999

Heb ik al verteld dat ik, bij gebrek aan een weegschaal, een lintmeter heb gekocht zodat ik de volumes van bepaalde lichaamsdelen kan meten, en bij overschrijding, gepaste actie kan ondernemen? Ik denk het niet.

Wel, ik ben in het bezit van een lintmeter, heb mijn omtrekken gemeten en ben onmiddellijk flauwgevallen. Ik ga mijn maten niet verklappen, maar lijnen zijn curven geworden. Mijn actieplan bestaat uit meer controle op wat ik eet en vooral meer beweging. Dit laatste start op Magnetic Island, je kan er wandelen door heuvelachtig gebied en dat heb ik er ook gedaan, met als gevolg... blaren op mijn voeten.

De uitzichten over de omringende zee en het bergachtige vasteland waren prachtig en ik heb mijn eerste koala gezien. Een andere toerist had gepaste signalisatie op de grond aangebracht, anders was ik er gewoon voorbijgelopen. Hij (duidelijk geïdentificeerd) zat in een boom en trok zich niets aan van mijn pogingen om hem te fotograferen. De uitdrukking op zijn gezicht was er echt een van minachting. Het is een ongelooflijk beest.

De koala kan echter niet tippen aan mijn favoriet, de opossum . Er was een tamme àpossum in de hostel waar ik verbleef en ik heb hem voor het nageslacht bewaard. Is hij niet schattig?