Inleiding tot de verschillen tussen Australiërs en ons

31 mei 1999

Ik ben hier ondertussen al 4 maand en een half, voldoende om mijn eerste impressies over de verschillen tussen Australiërs en ons te geven.

De "No Worries" werkethiek. De Australische werknemer streeft "no worries" na. Niet voor de klant, maar voor zichzelf. De werknemer is daartoe uitgerust met een onzichtbaar schild dat klachten terugkaatst. Zo blijven de worries bij de klant, die zich op den duur schuldig voelt over het feit dat hij klaagt. Voordeel van deze ethiek is dat je gemakkelijk korting krijgt of gratis ergens binnen kan omdat geen kat geïnteresseerd is of je er wel recht op hebt. Denk a.u.b niet dat ik alleen ben in deze indruk. Het wordt door verschillende andere Europeanen gedeeld.

De "No Worries" levensstijl. Dit uit zich in minder werken en tijdens het werken minder stress (zie ook hiervoor), meer buitenshuis leven, veelvuldig verhuizen omdat het ergens anders misschien beter is, uitbundig drinken, levenslustig gokken, bezit van auto's die wij jaren geleden al op het autokerkhof zouden achtergelaten hebben (20 jaar oude auto's zijn hier zeer normaal). Een Ozi leeft nu en niet morgen. Dit is ook de reden waarom de gemiddelde Australiër nog geen kaas gegeten heeft van recycleren of in de vuilnis deponeren. Ze doen hun best.

Kranten en nieuws op tv: eigen pulp eerst. Australiërs volgen het wereldnieuws zeker niet op de voet. Ze zijn meer geïnteresseerd in de bloederige details van een moord of in de scheve schaats van VIP's.

Alles op de barbie. Meer dan bij enig ander volk wordt voedsel geroosterd. Met dit doel kan je overal publieke barbecues op gas vinden, tot op plaatsen waarvan je denkt dat geen kat geïnteresseerd is in eten in deze omgeving.

Overal publieke toiletten. In Australië zal je zelden met een gespannen blaas zitten. Er zijn overal publieke toiletten, zonder de voor ons obligate WC-madammen.

"He just smiled and gave me a Vegemite sandwich". Herken je dit zinnetje? Het komt uit het liedje van "Men at Work", the Land Down Under. Vegemite is voor de Australiërs wat Nutella is voor ons. Beiden nationaliteiten eten het bij het ontbijt en vinden dat het andere ongelooflijk slecht smaakt. Vegemite is een gezonde boterhammenpasta op basis van gist, vol van vitamine B. Volgens mij smaakt het naar bier dat een nachtje zijn ding heeft staan doen, verschaald. Ik heb weinig mensen ontmoet die Vegemite lusten zonder dat ze er mee opgegroeid zijn.

Kleren wassen. Mijn wasmachine had een wascyclus op 60 graden die een uur en een kwart duurde. Hier duurt een wascyclus amper 30 minuten en het water is lauwwarm. Het begrip "wit" wordt opnieuw gedefinieerd.

Kousen. ja, ze bestaan nog, die mannen met een short en lange witte kousen. Zij die het als een vrijwillige klederdracht beschouwen, sterven uit. Maar zij die het dragen als uniform, zijn talrijk. Busconducteurs, taxichauffeurs, gidsen, ... Ik kijk er nog steeds van op.

Er zijn nog duizenden verschillen te vinden, in kleine en grote dingen. Wordt ongetwijfeld nog vervolgd.