Het Tibetaanse klooster

11 september 1999

Na een luie morgen en een uitgestrekt ontbijt bezoeken de meesten het Tibetaanse klooster, dat bedevaarders van over gans China aantrekt.

Hun bedevaart bestaat uit een wandeltocht rond het klooster waarbij ze bepaalde plaatsen aanraken en aan alle gebedswielen draaien. Rond enkele gebouwen loop je ettelijke malen met de wijzers van de klok mee. Om het helemaal inspannend te maken kan je de tocht ook in een speciale versie afleggen waarbij je om de twee stappen telkens volledig plat op de grond moet gaan. Er is eveneens een muur waarvoor je hetzelfde naar hartelust kan herhalen. Ik snap niets van hun godsdienst, maar de rituelen houden je wel fit.

Op dit moment leven er 1200 monniken in het klooster, sommigen misschien 6 jaar oud. Hoogstwaarschijnlijk is dit voor arme families de enige manier om ervoor te zorgen dat hun kinderen een degelijke opleiding krijgen.

Het is grappig om de monniken te zien. Hun bordeau-gewaad met daaronder Adidas of Nikes en aan hun pols een digitaal uurwerk. Een anachronisme.

Zelfs hier, met alle Westerlingen in de omgeving, blijven ze je aanstaren of proberen ze met je te praten om hun Engels te oefenen.

De rest van de dag vertoont weinig activiteit. De late uren van de afgelopen weken zullen er wel de oorzaak van zijn.