Pinnacles Desert, uniek in de wereld

29 maart 1999

Dit is een landschap dat je nergens anders ter wereld vindt. Op het goudgele zand staan honderden "zuilen" in allerhande grillige vormen, ze zijn het resultaat van vele jaren erosie en ze zijn verrukkelijk.

We, zijnde ik en een aantal andere backpackers, slenteren tussen de zuilen en nemen naarstig foto's, waarbij ieder van ons overtuigd is dat minstens één foto een pareltje zal zijn. Zelfs ik, met mijn 30 dollar camera, hoop op een fotografisch wonder (oordeel zelf maar).

Tegen 11 uur zakken we af richting Greyhoundstopplaats, die ons naar Kalbarri moet brengen, enkele 100den kilometers verderop. Het ding is 2 uur te laat, een record, omwille van een panne. Volgens een "local" een niet zo zeldzaam feit. De Greyhound blijkt berucht omwille van zijn vertragingen, ik denk dat ze zouden schrikken als hij op tijd zou zijn.

Vanaf nu reis ik niet alleen op Australische tijd (doe nooit vandaag wat morgen gedaan kan worden), maar ook op de Westkusttijd (moet dit gedaan worden?). Straks waan ik me nog in Afrika.