Rottnest Island

27 maart 1999

Dit wordt een ontspannend dagje. Rottnest Island heeft bijna geen auto's. Het enige vervoer zijn een aantal shuttlebussen en de pushbike ofte fiets. Het eiland is zo vriendeljk om beperkt in omvang te zijn zodat je het gemakkelijk in een dag kan rondfietsen. Laurence, de Française, is echter geen fietswonder en we zetten onze doelstellingen extreem laag. Zo zijn we zeker dat we ze zullen halen.

Het eiland heeft prachtige stranden verstopt in een ruwe kust. Middenin liggen zoutmeren die zout zijn geworden dankzij een ingreepje van de mens. Bij de aanleg van de wegen hebben ze een beschermende laag uit de meren weggeschept zodat het zoute water van de zee ongegeneerd kon binnendringen. De zoutmeren hebben verschillende kleuren door de aanwezigheid van algen. Het is een prachtig zicht.

Verbaasd over de snelheid waarmee we fietsen (en de wind in de rug), stellen we onze doelen iets hoger. Aan de andere kant van het eiland heb je een grote kans om dolfijnen te zien. Allen doorheen, wat al ietsje lastiger is. Uiteraard zijn er aan de andere kant geen dolfijnen te zien, de onbetrouwbare beesten. We besluiten een eindje terug te fietsen, wind tegen, tot aan een prachtig zandstrand om er te lunchen. Met onze expertise oordelen we dat het water veel te ondiep is voor dolfijnen. We hebben dit amper gezegd of ik zie 2 vinnen in het water. Dolfijnen!!!!

Ik laat alles vallen en ren met mijn kleren aan het water in. Ik was echt van plan om er naar toe te zwemmen. Als het water tot aam mijn middel komt, besef ik echter dat mijn sleutels in mijn broekzak zitten en het verhaal indachtig van Hawaï (autosleutels verliezen bij het snorkelen), stop ik. Dit is het niet waard. De dolfijnen zwemmen me op amper 10 meter voorbij. Ik voel me vereerd met hun aanwezigheid.

De rest van de dag teren we op dit moment, alhoewel het ons niet helpt om de wind te trotseren. Het is knap lastig fietsen.

's Avonds zijn we zo fier op onze prestaties dat we onszelf trakteren op een Whopper bij Burgerking. Ik vraag me nog altijd af waarom ze die dingen zo klein maken. Ik had er gerust twee kunnen eten.
's Nachts droom ik van dolfijntjes en Whoppers. Het was een zalige droom.