Wilde nachten...

5 maart 1999

Ik had er al horen over vertellen, maar nog niet meegemaakt Ik dacht dat ik ervan gespaard zou blijven tot in Queensland, de feestbestemming voor de partytoerist. Wie had gedacht dat ik in Hobart, op het serieuzere Tasmanië, er voortijdig mee zou kennis maken. SEX in de slaapzaal.

Neen ma, ik was braaf. Het was Sarah, een Britse, puberteit bijna ontgroeid. Om half tien stond ze zich op te tutten en was ze wanhopig op zoek naar een slachtoffer die mee iets wou gaan drinken. Dankzij de cocktails en het bier van de bar op het eerste, was ze al lekker in de stemming. Om middernacht was ze terug, stomdronken, met haar vangst van de dag. Deze bleek gelukkig nuchter.

In mijn slaap heb ik hun voorspel gemist (of misschien was er geen). Toen mijn geest klaarwakker was en mijn lichaam deed alsof het sliep, waren ze al aan het vrijen, zonder zich ook maar iets aan te trekken van de vijf "slapende" meisjes rondom hen. Ik heb ongegeneerd geluisterd, ik had geen keus. Het enige wat ik wijzer ben geworden is dat de jongen ongelooflijk goed kon kussen. Over het andere, geen woord.
Sarah moet zich onzeker hebben gevoeld, want ze heeft wel vijf maal aan haar partner gevraagd wat haar naam was, waarop hij prompt haar naam zei. Blijkbaar heeft ze een vreselijk trauma overgehouden aan Die-Jongen-Die-Haar-Naam-Niet-Wist.

Toen ze een tweede keer opstartten, heb ik de liefde in de kiem gesmoord met de vraag of ze stil konden zijn. Ik had beter gevraagd of ik een foto kon nemen.
Vanmorgen bleek de prins verdwenen en lag de prinses te knorren. Spijtig, ik had het niet kunnen nalaten om haar naam te vragen.