De dag van mijn leven

23 december 1998

Neen, ik heb het niet over mijn huwelijksdag; als deze er ooit al komt. Ik heb het over vandaag, woensdag 23 december.

We zijn deze morgen, voor de tweede dag op een rij, op een werkuur opgestaan (de zeer vroege shift weliswaar), om te zwemmen met de dolfijnen. Iggy en ik zijn als twee dartele kuikens, want gisteren hebben we de schooljnen zien waarmee gezwommen wordt. Ze is groot en de dolfijnen zijn knettergek. Hier zou een match moeten tussen zitten.

Bij de firma worden we in een wetsuite gehesen en krijgen we instructies over hoe je de dolfijnen best benadert. Je moet je in het water laten glijden, zingen en bizar doen. Dat laatste zou voor ons geen probleem mogen opleveren.

Onze eerste ontmoeting met de dolfijnen is een fiasco. Het koude zeewater doet je naar adem snakken, zodat er geen ruimte over is om te zingen. De volgende ontmoetingen zijn beter. We zingen (we hebben zelfs beiden de Vlaamse Leeuw gezongen, om 7 uur 's morgens in de Stille Oceaan) en doen bizar. De dolfijnen schieten onder ons door, zijn links van ons, rechts van ons. Aanraken lukt niet, maar eentje zwemt rondom mij en kijkt in mijn ogen. Ik smelt onmiddellijk. Zou mijn huwelijk dan toch nog mogelijk zijn?

Na 5 keer in het water keren we terug, nadat we een school dolfijnen nog eventjes gevolgd zijn. Met spijt in het hart neem ik afscheid.

Dit is nog niet alles. 's Middags hebben we de kreeft verorberd die we gekocht hadden van Geordi, met een glaasje wijn. In de namiddag zijn we op het strand gaan zitten. Zowel Iggy als ik hadden allebei dezelfde reacties toen we het achterliggend berglandschap bewonderden (het was bewolkt). Eerst dachten we dat onze lenzen vuil waren, dan dat we teveel gedronken hadden. We zagen de bergen dubbel, maar het moet aan de bewolking gelegen hebben die de opeenvolgende bergketens een speciaal effect gaf. Dit was een pak van ons hart. Stel je voor dat we hadden moeten stoppen met drinken... Op het strand hebben we ons zeker een half uur geamuseerd met de meeuwen te leren eten uit de hand en vanop mijn hoofd. Op den duur zaten er zeker 50 meeuwen agressief te schreeuwen. Het gaf een Hitchcock gevoel.

Om de dag af te sluiten (en om ons nog meer uit te putten, we hebben er tussenin een dutje ingelast), zijn we 's avonds op het strand gaan paardrijden. Voor mij meer dan 15 jaar geleden, toen ik nog regelmatig reed. Voor Iggy een occasioneel vakantiegebeuren. Het was fantastisch.
Dit was echt de dag van mijn leven.