15 december 1998
Ik moet toch iets speciaals hebben met Possums.
Tijdens de Kepler track was het weer zover. De hutverantwoordelijke van de tweede hut waarschuwt ons voor opossumvallen die ze heeft uitgezet. We mogen er vooral niet in voelen, want dan valt er een soort guillotine neer die ons zwaar kan beschadigen. De opossums verliezen er zowaar hun hoofd bij.
"Wat leg je erin om een opossum te lokken?". Ze blijkt er een verse banaan in te leggen. Nu moet je weten dat we op deze track geen verse voeding meenemen om op gewicht te besparen. Een verse banaan voor het ontbijt zag er dus zeer aantrekkelijk uit. Uiteraard ben ik deze niet uit de val gaan halen, zo zot ben ik nu ook weer niet, maar ik heb gedaan alsof ik dat van plan was. De val en de opossums zijn die avond een grappig gespreksonderwerp geweest met de andere gasten. Zo zijn we beginnen fantaseren of een opossum zonder hoofd ook nog loopt zoals een kip. En als de beesten zo'n probleem zijn, waarom maken ze er dan geen gerechten mee, zoals een stoofpot van opossumvlees. Of misschien moeten ze een fastfoodtent maken, MacPossum.
De volgende avond zijn we soms niet meer bijgekomen van het lachen, opnieuw dankzij de opossums, en dankzij de hutverantwoordelijke die op zijn zachts gezegd "raar" was.
Als ik terugblik op de Kepler track, dan onthoud ik het verschrikkelijke weer op de tweede dag en het bulderen van het lachen s'avonds in de hut. Ik ben benieuwd of we deze sfeer ook op de Milford track zullen hebben.
zondag 16 december 2007
Mijn speciale band met de Opossums
Gepost door BĂ©ate Vervaecke op 10:40
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten