Bali, Indonesië

17 - 20 juli 1999

De 4 dagen tussen Australië en Japan breng ik door op Bali, Indonesië. Ik land midden in de nacht op Denpasar, uitgeput van de tours van de afgelopen weken. Ik heb geen hotel kunnen boeken maar volgens een aantal reizigers zou het geen probleem mogen zijn om er een te vinden in het holst van de nacht. Diezelfde reizigers waarschuwen me ook voor de inventiviteit van de Indonesiërs om geld uit de toerist te melken, alle middelen toegelaten.

En inderdaad, de taxidienst op de luchthaven is "verward" bij het teruggeven van wisselgeld. Ze zetten me gelukkig af op de plaats die ik wil, anders ook een veel voorkomende verwarring.
Ik slenter zeker drie kwartier door de verlaten donkere stegen van Poppies I en II. Hotels zijn of te duur of volzet. Eentje, niet eens zo krakmikkig, blijkt goedkoop en heeft een kamer vrij. Ik spreek een prijs af en verwacht de volgende morgen problemen omdat er nog een heleboel zaken bijbetaald moeten worden. Ik ben verwonderd als dit niet zo blijkt te zijn.

Diezelfde dag nog betaal ik veel te veel voor mijn was en word ik "bedrogen" (eerder een onvolledige afspraak) bij het geld wisselen. Gelukkig gaat het telkens om een peuleschil. Ik wind me er maar matig in op. Mijn alertheid staat nog op Australië en ik bezie het als een onderdeel van een leerproces.

Ik heb geen reisgids van Bali en ik voel me verloren. Ik ken de Indonesische gebruiken niet, heb geen plannetje van Kuta, weet niet of je fooien moet geven, hoeveel je moet afdingen,.. Het vergt een aantal dagen om het uit te vissen.
Ik begrijp niet hoe je kan reizen zonder een alwetende reisgids.

Vanuit Kuta kan je heel wat tours boeken. Mijn pa had me aangeraden om naar de vulkaan in het Noorden van het eiland te gaan. Van reizigers had ik gehoord dat het duiken interessant was. Ik twijfel sterk maar besluit niets van dit alles te zien. Ik wil mijn verblijf beperken tot Kuta. Indien ik nu ga stappen zou het kunnen dat ik een verkeerd beeld krijg van Indonesië en dat ik uitgeput aan Japan begin.

Ik ben dus in Kuta geweest, maar niet in Indonesië. Het tegendeel beweren is hetzelfde als zeggen dat je in Spanje hebt gereisd terwijl je de grenzen van Benidorm niet hebt verlaten. Kuta heeft ergens diep ver weg Indonesische fundamenten, maar de vele toeristisch nationaliteiten hebben er hun stempel op gedrukt en het tot een toeristisch mekka verheven, zoals je ze overal in de wereld kan vinden.

Voor mij worden het 4 dagen van lezen, verhaaltjes schrijven, en hard onderhandelen voor een Sarong, een nieuwe short en een cassette van Fat Boy Slim waarvan ik hoop dat ik ze kan beluisteren voor ik terug in België ben. In afwachting daarvan zitten een aantal liedjes in mijn hoofd. Right About Now, ....