Tempels, tempels, tempels, ...

28 juli 1999

Kyoto, historische stad, gevuld met tempels, schrijnen, smalle straatjes, houten huisjes,..

Al na mijn tweede tempel (of was het een schrijn?) weet ik dat tempeltjes kijken niet echt mijn favoriete bezigheid is, ze lijken allemaal te veel op elkaar. Liever slenter ik door de smalle straatjes met die typische houten huizen, gluur ik binnen door openstaande schuifdeuren om een blik in het hedendaags Japan te kunnen werpen, of zit ik in een park om de Japanse toerist (en ook de Westerse, na een uur heb ik er hier al meer gezien dan in de volledige afgelopen week) te bestuderen.

Ter info voor de Japankenner, ik heb Kiomezu-dera, Heijan-jingu, Yasaka-jinja en Ginkaku-ji bezocht. De weg er naar toe was echter veel leuker. Smalle straatjes waar nauwelijks plaats is voor een voetganger en een meestal inheemse goed onderhouden auto. De straatjes zijn ook gevuld met kleine rommelige winkeltjes waarbij het me soms onduidelijk is wat en vooral wanneer ze verkopen. Naast die winkeltjes vind je onvermijdelijk een verkoopsautomaat, Japan op zijn onpersoonlijkst.

In de echte winkelstraten vind je dan weer winkels zoals bij ons, bij voorkeur met een Franse naam, dat staat hier blijkbaar zeer chique. Ook chique zijn de Belgische Wafels van "Manneken", een Brusselse tearoom die hier wafelstandjes franchiset. Kassa, kassa.

In de late namiddag snuif ik de sfeer op in Gion, Ponchoto en Shinbashi, de uitgaansbuurten. De restaurants, bars, Geishahuizen, maken zich op voor weer een nachtje plezier. Ik heb ook twee Geisha's gezien, in het gezelschap van 3 heren. Onnatuurlijk witte gezichten, volledig traditioneel gekleed en ongelooflijk fascinerend.

Ik heb me deze avond getrakteerd op een nachtje in een goedkope Ryokan, dat typisch Japans verblijf. In de hele dure word je omringd door een leger van kruiperig personeel dat je cederhouten bad vult, je matje spreidt op de Tatami, een mooi ogend en lekker smakend diner brengt en ervoor zorgt dat alle andere wensen zoniet onmiddellijk dan toch zo vlug mogelijk vervuld worden.

Geen persoonlijke badkamer voor mij, ik mag zelf mijn matje spreiden in een steriel ogende Japans ingerichte kamer en eten doe ik uit een plastic bakje. Maar ik heb ik een ryokan geslapen, daarvoor doen we het toch?