Eindelijk rustdag!

20 oktober 2008

Eindelijk, eindelijk, eindelijk. Een dag zonder wandelen, wat een luxe. We zijn ondertussen in Tatopani gesukkeld, vol met relatief goede hotels en wat meer, zeer goede restaurants. Ik kan mijn buik(je) dus blijven voleten, zelfs met exotische lekkernijen zoals een hamburger en lasagne.

Oh ja, ik geef toe, het Nepalees nationaal gerecht Dahl Baat, rijst met een pikante saus en veel te weinig linzen heeft na tweemaal al zijn charme verloren. Terwijl de gidsen en dragers het elke dag verslinden alsof het een nieuw en lekker gerecht is, geef ik me over aan lokale versies van spaghetti, lasagne, loempia's, aardappelen en rijst. Het heeft me al tot hier in Tatopani gebracht.

Wat ik niet doe in Tatopani is in één van de warmwaterbronnen gaan zitten. Terwijl iedereen zich overgeeft aan deze luxe, ben ik volop kopje onder in twee boeken. Als ik lees ben ik niet te stoppen.

Beide boeken belichten eenzelfde ongeluk op de Mount Everest, waarbij op één dag 8 mensen zijn omgekomen. Het lezen over de Everest doet me watertanden. Als ik ooit eens 2.5 miljoen BEF teveel heb, schrijf ik me ook in voor een beklimming. Het is een ALS in hoofdletters.

Een van de meest bizarre ongelukken op de Everest betreft een Belg. Ergens begin de jaren '80 is een lid van een Belgische expeditie van de berg afgevallen, recht in Tibet. Zijn teamgenoten hadden hem als "vermist en vermoedelijk dood" opgegeven. Dat heeft de schijnbaar overledene niet verhinderd om met een bus uit Tibet weg te geraken en naar Kathmandu te gaan, alwaar een happy end wachtte.

Dat kunnen 150 andere klimmers spijtig genoeg niet zeggen. Velen hebben Everest nooit verlaten en liggen, hangen, ...ergens op een klimroute als macabere waarschuwing voor zij die de poging ondernemen. Misschien zou ik mijn 2.5 miljoen beter besteden aan een cruise.

Alhoewel, bevroren water kan ook daar een serieuze spelbreker zijn.