Kathmandu

25 oktober 1999

200 km en 7 uur rijden van Pokhara ligt Kathmandu, mijn mening daarover is ergens aan het begin van deze maand te vinden. Ik kom er om 2 uur in de namiddag aan, tijd voor een goede Belgische Friet, te koop in een Antwerpse frituur aan de rand van Thamel. Ik sleep er Dhruba mee naar toe om hem te laten kennismaken met ons equivalent van de Dahl Baat.

Zoals het met frietjes bij ons is, zo is het ook hier. Het watertanden is altijd stukken lekkerder dan de eigenlijke friet. Dhruba beweert dat hij ze beter vindt dan gewone French Fries, Fingerchips, Chips of wat hun foutieve benaming ook moge wezen (we moeten trouwens dringend eens nadenken over die benaming, de Nederlanders hebben het door, zij spreken van Vlaamse Frietjes).

Het zijn mijn laatste minuutjes met Dhruba en ik moet eerlijk zijn, hij was de laatste dagen stukken beter dan in het begin, maar mijn slechtste ik verdenk hem van fooigerelateerd gedrag. En ik heb hem niet teleurgesteld: mijn valse Northface sweater en regenjas -onmiddellijk gretig weggemoffeld- en een klein bedrag in geld.

Als toemaatje heb ik hem ook een papiertje toegestopt met "tips om een betere gids te worden". Ik zal spijtig genoeg nooit weten of hij de goedbedoelde raad heeft opgevolgd.