Ik blijf in Nepal!!!

3 oktober 1999

Ik heb deze morgen een sherpa ingehuurd en mezelf nogal verwend. Ik heb de duurste genomen. Dat zou mezelf van elke beslommering tijdens het trekken moeten besparen. Hij zorgt voor alle voedsel, overnachting, alle administratieve beslommeringen, mijn veiligheid en mijn rugzak. Om zeker te zijn dat ik waar voor mijn geld krijg, laat ik aan de eigenaar van het agentschap doorschijnen dat ik schrijf voor een toeristische website. Het zou voldoende motivatie moeten zijn om me kwaliteit te leveren. En het sijpelt tot hem door, hij nodigt me deze avond uit voor een kopje thee.

Tijdens mijn slentertocht erna kom ik per toeval terecht op "Durbar Square", het kloppen hart van Kathmandu. Het is gevuld met tempels, schrijnen en andere religieuze artefacten. De oudste tempel dateert van ergens in de 12de eeuw, de rest is 16de eeuws of jonger. De gebouwen zijn afgewerkt met ongelooflijke houtsculpturen en zijn het centrum van devoot Nepal. Het is een belangrijke plaats voor de bevolking en bijgevolg ook voor de toeristen.

Net zoals in Lhasa kan je je na de religieuze inspanning overgeven aan het consumeren. Ik slenter van tempel naar tempel en laat me meesleuren door de stroom mensen langs de hoofdstraat "Makhan Tole". De goedkope producten zijn uiterst verleidelijk. Een jeans, kledij, een boekentasje, tsari's, handgeschept papier, ... Ik zal mijn 20 kg bagage overschrijden als ik mezelf niet inhoud.

's Avonds ga ik dan terug naar het agentschap om mijn rol van schrijver verder te spelen en ik kan mijn ogen niet geloven, de eigenaar probeert me te verleiden. Het is de tweede maal sinds ik in Nepal ben dat dit gebeurt. De eerste maal was door een 21-jarige jongen in het plaatselijk café waar we gestrand waren omwille van de aardverschuiving, mijn allereerste avond in Nepal. En nu, amper 3 dagen later, opnieuw. Als dit aan dit tempo doorgaat, blijf ik in Nepal.

Eerst nodigt hij me uit om morgen met hem naar de zonsondergang in een dorpje in de buurt te gaan zien en te overnachten ter plaatse. Ik kan dit afwimpelen met het simpele excuus dat ik de dag erna op trektocht vertrek. Daarna praten we over koetjes en kalfjes, vooral over zijn zaak. Hij heeft deze gestart op 19-jarige leeftijd en sindsdien 60.000 klanten bediend. Hij kan putten uit een bestand van 200 sherpa's. Hij boert nogal goed m.a.w. Misschien moet ik zijn verleidingspoging toch nog overwegen...

Als laatste poging nodigt hij me uit voor een etentje en ik ga erop in, op voorwaarde dat het Nepalees is en het restaurant niet in Thamel gelegen is. Ik heb dus morgen een afspraakje. Ik ben nieuwsgierig naar zijn beweegredenen. Alhoewel... Ik moet de naïeve niet uithangen, ik weet al waar hij op uit is. Wat zal hij teleurgesteld zijn.