Verveling

22 oktober 1999
Na weer eens een korte wandeling, stoppen we in Baisari, in een iets gesofistikeerder hotel dan gisteren, dat dan wel gerund wordt door een twaalfjarige. De ouders zijn ergens op het veld.

Net na de middag is mijn boek uit en kan ik beginnen denken over "wat nu". De buffel recht tegenover het hotel zorgt voor enig vertier, net zoals de ezelchaos in de straat. Het lijkt vandaag "nationale ezelcaravaandag" en geregeld is de straat één ezelchaos van elkaar kruisende ezels die ezeldom hun weg vervolgen.

Indien ik een ezel was had ik al lang mijn begeleider van een klif gestampt -miljoenen opportuniteiten op deze route- of stiekem aangesloten bij een andere caravaan. Ik ben spijtig genoeg een toerist.

Tussen de voorstellingen in lees ik over de andere trekkingroutes in Nepal, kwestie van te kunnen dromen voor de volgende maal. Ik weet nu al dat ik nog eens zo trektocht wil maken, alleen de waar is een vraagteken. Mogelijkheden genoeg in dit land, dus een beetje lezen is een eerste voorbereiding.

Na dit is alleen nog verhaaltjes tikken een tijddoder. Ik tik tot en met vandaag -hoera- en hoop dat een aantrekkelijke eenzame trekker dit hotel als overnachtingplaats kiest. Ik zal ze binnenroepen vanaf nu, dan kan ik nog commissie opstrijken ook. Wens me succes!