Fastfood en foto's

25 augustus 1999

Ik ben in China, land van lekker eten maar om een of andere reden kan ik mezelf er niet van overtuigen om te Chinezen. Ik heb tot nu toe meer vertrouwd Westers dan avontuurlijk lokaal binnen.

Ook nu weer, ik zit in de Kentucky Fried Chicken nadat ik afgehaakt ben op de file voor de gebalsemde Mao (neen, ik was niet van plan om Mao te verorberen. Ik vermeld dit ter info zodat jullie weten dat Mao hier in een Mausoleum ligt).

Straks staat het Tiantianpark op het programma maar ik moet me een beetje moed inlepelen.
Tiantian is een park met tempels waar op bepaalde tijden keizerlijke ceremonies werden gehouden die de uitkomst van de handel en wandel van China konden beïnvloeden. Een foutje, bijvoorbeeld de keizer die struikelt, en China zou een rampzalige tijd tegemoetgaan. Aan de lay-out en de constructie van het park werd dus heel wat aandacht besteed. Ook hier weer wandel je op plaatsen die alleen bestemd waren voor Keizers. Het geeft een ongelooflijk gevoel.

Op de terugweg naar het hotel stop ik voor een professionele fotosessie. Het is in voor pasgetrouwde koppeltjes om een Westerse huwelijkfoto te laten nemen. Ze worden in de gepaste kledij gestopt, professioneel opgemaakt, gekapt en gefotografeerd. Ze nemen ook gewone foto's van individuen volgens hetzelfde stramien.

Voor 3.500 BEF krijg je 10 verschillende foto's en als je wil kan je van kledij en kapsel veranderen.

Ik heb zo'n fotosessie ondergaan - dat is het woord want communiceren was moeilijk zodat ik niet kon uitleggen wat ik wilde. Ik wilde een natuurlijke foto in een gewone outfit, maar zij zagen het wel zitten om me in een volledige Chinees te veranderen wat ik heb kunnen vermijden.

De fotograaf hield van Lady Di posities waar ik niet zo'n fan van ben. Ik heb er slechts 2 zelf kunnen verzinnen en zijn reactie was "ouderwets".

Gedurende de volledige sessie zijn ze ongelooflijk vriendelijk en geduldig. Ik heb ondertussen ontdekt dat eens je van het toerismepad afgaat ze vriendelijk en nieuwsgierig zijn. Een Chinees vertelde me ook dat de inwoners van Beijing een dikke nek hebben van het leven in een hoofdstad en dat zelfs andere Chinezen erover klaagden. De Pekinezen (ik kon het niet nalaten) verschillen dus van de rest van China. Gelukkig maar.