zaterdag 2 augustus 2008

Op stap met Masaaki

2 augustus 1999

Ik heb een beetje in mijn reisschema gerommeld om een dagje met Masaaki in Osaka te spenderen. Als Local kan hij me veel dingen tonen, iets wat ik niet zomaar aan me kan laten voorbijgaan.

Masaaki wil me de andere kant van de Japanse samenleving laten zien. Hij is nogal sociaal geëngageerd en toont me de povere buurten van Osaka, op de daklozen na bijlange niet zo sjofel als sommige wijken bij ons. De daklozen choqueren me wel, het is iets wat ik in Japan niet verwacht.

Masaaki vraagt of ik bang ben en ik moet hem teleurstellen. Volgens hem hoeven we niets te vrezen, want de inwoners denken hoogstwaarschijnlijk dat hij een Yakuza (plaatselijke maffia) is op stap met een nieuwe Westerse prostitué. Ik lach even groen, want eigenlijk,... Ik heb geen idee wie Masaaki is. Misschien word ik wel ontvoerd of zoiets.

We lopen door het oude hoerenkwartier, goed dat hij het zegt, want het zou me totaal niet opgevallen zijn. Nadien volgt de Koreaanse buurt, de grootste groep immigranten in Japan en niet altijd netjes behandeld. Ik kan hen in niets onderscheiden van een Japanner.

Nadien volgen de hippe buurten waar al het mooi en jong volk samenhokt, wij dus ook. Ik sta versteld van de Japanse jeugd. Meestal kom ik ze tegen in een braaf schooluniform (zelfs nu in de schoolvakantie zijn de ijverigen wel met iets schools bezig), maar hier... Meisjes op hoge plateauzolen, kledij die in mijn ogen sixties of ouder is of doet denken aan "Heidi in de bergen", haar in alle kleuren, glitterende oogschaduw.

Ik kan hun leeftijd moeilijk schatten, maar ik denk dat 14-jarigen bij ons er ook zo durven bijlopen. Ook jongens kleuren hun haar, het monotone zwart dat standaard op een Japanner geleverd wordt, is blijkbaar uit.

We duiken een Segaworld in en ik sta versteld van de kwaliteit van de spelletjes. Wat een verschil met het revolutionaire tennis van in mijn tijd. Grote mode hier is dansen en muziek maken met Sega. Op een groot scherm zie je een danser (ze hebben o.a. een versie met een 70'ties disco Afro-Amerikaan), en ergens in een hoekje kan je zien welke tegels op de vloer je moet raken. Een superhit. Muziek maken is op hetzelfde stramien gebaseerd, op het scherm kan je de volgorde van de toetsen zien.

Masaaki introduceert me in het iets minder hippe Bingo, ik heb dit nog nooit gespeeld. Naast Bingo kan je ook roulette spelen, op de paarden wedden en blackjacken. Nergens is geld te winnen, maar ik vind dit toch maar dubieus. De gokkertjes worden hier dus al van jongsaf aan gekweekt.

We gaan een typische sushibar binnen, een drempel die ik tot nu toe nog niet genomen heb omwille van de taal, waardoor je soms met een gepeperde rekening eindigt. Dit type van sushi (rijst met daarop rauwe vis) is lekker, zelfs die met de stukjes octopus waar je nog de zuignapjes in ziet.

's Avonds bruisen de straten van Osaka. Overal vind je jongens in chique kledij die meisjes uitnodigen voor een drink in een bar. De bars hopen dat de meisjes nadien blijven terugkomen voor de jongen. Woehaa. Veel van die jongens zijn nogal vrouwelijk in hun haartooi en gedrag. Om een of andere reden tolt "Michael Jackson" door mijn hoofd.

Als we om middernacht de metro nemen zit ook deze afgeladen vol, o.a. met dronken Japanners die na het werk nog iets gaan drinken zijn. Het is dus geen mythe. Masaaki vertelt me dat dit de enige manier is om beslissingen over werksituaties te nemen. In groggie toestand is het toegelaten om het oneens te zijn met je collega's en je baas. Ga je niet met je collega's drinken, dan kan je je carrière vergeten.

Ik neem afscheid van mijn gastheer. Begin september vertrekt hij voor twee jaar naar Chicago om te studeren, misschien zie ik hem daar wel. Hij is alleszins welkom in België.
Om één uur kruip in fris en monter in mijn capsule, ik slaap in een typisch Japans logie: een soort bijenkorf waarbij iedereen een nis in de muur heeft (met airco, tv, radio). De nissen zijn slechts twee hoog, ik had ze iets spectaculairder verwacht. Voor dezelfde prijs van een jeugdherberg heb ik mijn eigen afgesloten stapelbed. Dit is zo slecht nog niet.

Geen opmerkingen: