Tokyo: contrasten

7 augustus 1999

Ik arriveer ergens in de voormiddag in Shinjuku, Tokyo, het grootste metro-, trein- en busstation ter wereld. Per dag sjezen hier 2 miljoen mensen door de kilometerslange tunnels, de 60 uitgangen, de immense warenhuizen en shoppingcentra. Het is een complete stad onder de grond.

Ik voel met niet al te lekker (die tijd van de maand) en de overgang van de aircobus naar de zengende vochtige warmte is er teveel aan. Het volgende half uur spendeer ik op een trap, de jacht om me heen observerend. Ik probeer me te oriënteren, want ergens in dit kluwen is een infodesk.

Na drie kwartier en een behulpzame politie-agent ben ik er eindelijk. Ik heb geen slaapplaats voor de nacht en ik wil verifiëren of de mindere buurten van Tokyo, net zoals deze in Osaka, spotgoedkope accommodatie aanbieden. De baliebediende kijkt me met verschrikte ogen aan. Zij zou nooit een voet in die buurt zetten (in perfect Engels!). Ik stel haar gerust, ik heb er 30 jaar stage in België opzitten waar zelfs een gemiddelde verkaveling onveiliger is dan een ruige buurt hier.

Ik ben apetrots als ik zonder problemen mijn weg in metro vind en in de ruige buurt aankom. Toegegeven, veel daklozen en dronken mannen die liggen te slapen op straat. Voor het overige is niets opvallend sjofel. De huizen zijn netjes, de straten ook (vol met fietsen, zoals overal in Tokyo), niemand valt me lastig.

Een slaapplaats vinden is niet zo makkelijk. Goedkope kamers zat (750 BEF, airco, tv, geen badkamer), maar, .. alleen als je man bent, wat onvoldoende motivatie is om van geslacht te veranderen. Ik struin van het ene hotel naar het andere, overal hetzelfde.

Mijn Japanse woordenschat mbt het hotelwezen gaat er razendsnel op vooruit, overigens een niet zo moeilijk feit: Shinguru rumu=single room en zo zijn er veel Engelse woorden die een Japans laagje hebben gekregen. Een "l" in het Engels wordt daarbij een Japanse "r", nog steeds een "l" uitgesproken.

Uiteindelijk wijst een behulpzame vrouw me een hotel aan waar ze vrouwen aanvaarden (gesprek was volledig in het Japans en gebarentaals!) en ja, Bingo. Voor de prijs van een jeugdherberg heb ik een piepkleine tatamikamer, met tv, airco en koelkast. Na de vorige hostel is dit de hemel. De eigenaar spreekt bovendien vloeiend Engels en ik heb hem beloofd om reclame te maken. Hier komt het:
JUYOH HOTEL
2-15-3 Kiyokawa Taito-Ku Tokyo 111
e-mail: machi@bd.mbn.or.jp
Good value!!!! en de buurt is echt niet slecht.

Nadien ga ik wandelen in Asakusa, een uitgaansdistrict, dat zo vroeg in de avond nog lam ligt. Op de terugweg naar mijn hotel vallen de contrasten me op. Asakusa met zijn warenhuizen en vele moderne winkels en 200 m verderop vind je een piepkleine wasserij waar de was op straat ligt met binnenin 2 mensen die bijna op elkaar aan het strijken zijn. Daarnaast vind je een mini-atelier waar 4 personen schoenen maken en uiteraard zijn ook hier weer de winkeltjes met bijna niets in hun rekken en een oud vrouwtje achter de kassa. Plots voel je je in een dorp en niet in de miljoenenstad Tokyo. Het doet raar.