9 augustus 1999
De dag erna spendeer ik in Shinjuku, uiteengereten door spoorlijnen. De ene kant is het businessdistrict, vol met wolkenkrabbers waarvan sommige beweren dat het architecturale wonders zijn. De andere kant is een ontspanningsbuurt dat als inspiratie zou gediend hebben voor bepaalde scenes in Bladerunner. Winkels, cafe's, restaurants, bioscopen, goktenten, lunaparken en iets verder het volledige gamma van de sexindustrie.
In een van de ruigere buurten zou het mogelijk zijn Yakuza (maffia) te zien, ik ben er dus ook. Zo vroeg in de namiddag bruist er hier weinig.
Ik word aangesproken door Moilee (ik denk dat dit de schrijfwijze is), een man begin de 40 die op dit moment aangedreven wordt door sake. Hij wil Engels praten en vraagt of hij me mag vergezellen. Ik heb geen bezwaar. Hij blijkt getrouwd met twee kinderen. Deze week is zijn jaarlijkse zomervakantie, maar hij is wel vandaag, maandag, gaan werken. Om 3 uur is hij gestopt en ik heb de indruk dat hij niet goed weet wat de rest van de week aan te vangen (hij heeft werk mee naar huis en gaat vrijdag al weer werken). Hij heeft geen vakantieplannen en is evenmin gehaast om naar moeder de vrouw te gaan.
We lopen ongeveer 2 uur door de straten waarbij ik hem notabene de jongerenbuurt Takeshita toon, de winkelstraat waar de kalverjeugd gaat winkelen, van glittermake-up tot GSM's, want het lijkt of iedereen hier met zo'n ding rond de nek hangt (Moilee nuanceert en zegt dat de meesten alleen korte e-mails kunnen ontvangen en versturen).
Als mijn Japanse escorte plannen voor de avond voorstelt, haak ik af onder het excuus dat ik mijn reisdagboek dringend moet aanvullen. Ik heb geen zin om met hem de avond door te brengen. Het is Masaaki niet.
's Avonds been ik inderdaad bij in mijn dagboek, terwijl de tv op de achtergrond speelt. Ik zap geregeld door de programma's om een idee te krijgen van het televisielandschap. Veel kwissen, shows, reisprogramma's, veel soaps (gesponsord door P&G) en veel reclame. Eén kanaal geeft wetenschappelijke programma's en taallessen en 's morgens zie ik zelfs een Engelse les voor kinderen. Ze zijn vast van plan om de volgende generatie taalkundig te maken.
zaterdag 9 augustus 2008
Tokyo
Gepost door Béate Vervaecke op 15:29
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten