Op de Nederlanders!!!!

23 augustus 1999

's Morgens ga ik met 3 Israelis en 2 Britten naar de Silk Market, de plaats waar je alle vervalste grote merken aan een vriendenprijsje, d.w.z. na hard onderhandelen, kan kopen. Ik wil een NorthFace vest en sweater, als ondersteuning voor de koude dagen die me te wachten staan.

Na vele stalletjes en veel gepalaver heb ik er één voor nog geen 1000 BEF en zo nagemaakt als het maar kan. Ik verwacht niet meer van mijn aankoop dan dat het me trouw blijft tot eind oktober.

Ik spendeer de rest van de voormiddag met Paul, Engels en fulltime reiziger (variant zonder reisgids). Met een avontuurlijke ingesteldheid eten we in Pizzahut, pizza's even flauw als bij ons en met het zelfde prijsniveau. Ik heb er nadien spijt van want eten van een stalletje is 10 maal goedkoper en 100 maal lekkerder, maar deze dag legt aan om Europees en duur te worden.

Nadien start ik een pelgrimstocht om dat Belgisch café, The Hidden Tree, te vinden dat in handen is van een moedige Westvlaamse. Het kost me twee uur en vele Chinezen, maar ik ben er net op het openingsuur.

Een Kriek is de eerste, daarna een Hoegaerden. De eigenares is er en ik bewonder haar moed. Ze heeft dit tien jaar geleden geopend en het moet ontzettend veel energie, geduld en doorzettingsvermogen hebben gekost.

Op het moment dat ik beslis dat het tijd is om de aantrekkingskracht van het hotel te laten werken komen er twee Nederlandse zakenlui binnen waarop ik spontaan toost (mijn respect voor het volkje is de laatste maanden ontzettend gegroeid). We verbroederen en dankzij de courtesy van onze Noorderburen heb ik een hoeveelheid Hoegaarden binnen waar ik de komende twee maanden op kan teren.

Het doet bovendien deugd om te praten met niet-reizigers. Mijn integratie in het werkend leven komt zo een stapje dichterbij. Kees en Willem, dank voor de avond, het gezelschap en de drank. Ik zal jullie vele tips voor mijn terugkeer in het echte leven onthouden. Ik hoop echter dat de Duveltjes geen al te houten hoofd hebben nagelaten.