Fawlty Towers

6 augustus 1999

Ik had het al verteld: de eigenaar van deze hostel test de grenzen van mijn culturele verdraagzaamheid, die, als ik eerlijk moet zijn, na 9 maanden reizen steeds dichter bij mijn eigen leefwereld aanleunen. Ik ben gelukkig niet de enige die moeite met Fawlty heeft, andere Westerse toeristen botsen ook geregeld met hem.

Japanse hostels zijn sowieso al niet het toonbeeld van vrijheid. Voor alles bestaat een regel die door de gasten meestal slaafs opgevolgd worden, dit terwijl het management het door de vingers ziet als je erop zondigt. Er is een tijd om op te staan, een tijd om te douchen, een tijd om te eten, een tijd om een bad te nemen en een tijd om te slapen.

Fawlty neemt dit alles zeer letterlijk. 's Morgens start de dag om 6.45 uur met pianoversies a la Simone and Garfunkel, Lionel Ritchie, ea. Om 7 uur gilt hij door de luidspekers dat het tijd is om op te staan en te ontbijten. Dit herhaalt hij in een basis Engels dat nogal bevelachtig klinkt. Ik denk daarbij verschillende malen aan Duitsland.

Als je geen maaltijden neemt in de hostel, mag je de eetzaal niet binnen. Boterhammetjes e.d. worden dan in de inkomhal geconsumeerd. Bovendien zijn warm water en een kop enkel met een onmenselijke inspanning tijdens de maaltijduren te verkrijgen en dienen de koelkasten niet om eten van gasten in te bewaren. Je kan ook enkel 's avonds, tussen 6 en 8, douchen. Voor de rest is het behelpen met de wasbakken in de gang (ik had me eigenlijk uit protest daar moeten wassen, dat zou ze nogal geshockeerd hebben).

Ik laat bij al dit autistisch gedrag geregeld mijn tanden zien, iets wat gezichtsverlies betekent in deze maatschappij, maar het lucht op. Voor 2 Engelse meisjes is deze hostel de spreekwoordelijke druppel. Ze hadden 3 weken Japan gepland, maar na één week hebben ze hun verblijf al beperkt tot 2 en ze tellen af. Voor hen nooit meer. Ik vind het jammer, want deze man is echt niet representatief voor de Japanner, hij is gewoon een extreem voorbeeld.

Ik vlucht met blijheid in het hart weg uit dit oord, en verwacht in Tokyo min of meer dezelfde behandeling. Na drie dagen hier is het moeilijk om nog te nuanceren.