Onze inkoop- en kookdag

29 augustus 1999

's Morgens spenderen we een aantal uur in de Yungang Grotten, uitgegraven door Boedhisten halfweg de 5de (!) eeuw. De decoratie van enkele grotten is adembenemend. In één grot staart een 16m hoge stenen Boedha je aan. In een andere grot word je overwelmd door beeldhouwwerken en taferelen uitgehouwen in de rotsen. De erosie heeft al deftig zijn werk gedaan in de afgelopen 15 eeuwen, maar naar goede Chinese normen wordt het gerestaureerd zodat sommigen er nagelnieuw uitzien. Het tempert een beetje de sfeer.

Daarna is het zover: team 2 doet inkopen voor een dag eten voor 25 mensen. Op mijn aandringen is er een half kookplan opgesteld , want ik heb geen zin om op de markt te discussiëren over wat we zullen eten.

Voor deze eerste keer krijgen we Melanie, de Chinese gids, mee, zodat we weten hoe het in zijn werk gaat. Dus krijg je de scene van 3 volgzame schaapjes in het kielzog van Melanie. Met 4 inkopen doen aan hetzelfde kraam is puur tijdsverlies, maar team 2 kent elkaar en vooral de Chinese markt nog niet.

De Chinezen blijken eerlijk in hun prijsberekening, ze hebben geen toeristenprijzen. Dit is een pak van ons hart voor de volgende aankopen, de problemen beperken zich nu tot het begrijpen van de prijs die soms zo belachelijk laag ligt dat we het niet snappen.

Al shoppend verschuift het kookplan naar de achtergrond. en verliezen we hopeloos tijd (er zijn 21 wachtenden op ons). Claire blijkt bovendien kieskeurig in de kwaliteit van de groenten, voor mij steekt het niet zo nauw. Ik weet nu al dat ik mijn normen best optrek om een hongerstaking van haar kant te vermijden. Na 2 uren hebben we hopelijk voldoende voor een diner, ontbijt en lunch.

De voorbereidingen voor het diner starten chaotisch. Daar mijn kookkunsten zeer beperkt zijn, nemen Phil en Claire de leiding, een taak waar ze niet goed op voorbereid zijn. Claire borstelt de worteltjes en aardappels (bang van de beestjes) met een dromerige blik in haar ogen alsof ze een diner voor twee bereidt, terwijl 3 vrijwilligers en ik driftig versnijden.

Phil heeft zijn handen vol met het vlees en de BBQ en mist daardoor het overzicht in de keuken. Er wordt driftig overlegd tussen de 2 koks waardoor ik na een kwartier niet meer kan volgen in wat we klaarmaken. Het eerste uur worstelen we door de chaos en beseffen we dat de maaltijd nog minstens 2 uur verwijderd is. Uiteindelijk puzzelen we alles te samen in wat een goede maaltijd maar veel te weinig blijkt te zijn.

De slopende namiddag is voorbij en de organisator in mij kriebelt om dit de volgende maal efficiënter aan te pakken, zonder de andere 2 te overdonderen of te overheersen. KISS, Keep It Simple and Stupid in de maaltijden, elk zijn verantwoordelijkheid bij het winkelen, Claire en Phil als kok en ik als ondersteuning in de toelevering van alles wat ze nodig hebben. Deze trip belooft een leerrijke stage in menselijke omgang te worden.