ça va bien, merci

17 augustus 1999

Ik heb het al gezegd, Japan bulkt van Fransen. Ik spendeer de morgen met Ben, jong ding, student mode-ontwerper, Fransman, geboren in Tsjaad, studeert in Londen, helft van zijn familie Italiaans. Geglobaliseerd met andere woorden.

Samen trekken we naar de versmarkt met als lokale specialiteiten uiteraard vis en ongelooflijk dure meloenen, 700 BEF het stuk. Nadien verdwijnt Ben richting hostel -hij reist straks verder- en probeer ik gratis Internet te versieren. De straten lopen vol met mannen met een band om de arm en een oortelefoontje. Het zijn politie-agenten, blijkbaar is er iets gewichtigs op til.

Even later bots ik terug op Ben, hij had geld willen wisselen, maar de bank wisselt geen Frans geld. Daarvoor moet hij naar de hoofdstad Sapporo en zit zijn reisschema serieus in de knoop.

Ik wijs hem op de mogelijkheid om met een Bancontact of Visa geld af te halen. Tiens... Het werkt niet, maar dit is de start van een anderhalf uur durende queste om toch in Hakodate geld te wisselen, wat uiteindelijk lukt in het postkantoor. Oui Oui, il a pu continuer sa journee comme prevue.

Nadien ga ik naar de uitkijkpost boven Hakodate, een heuvel waar de luiaards met de kabelbaan of auto naar toe gaan. Uiteraard leg ik dit te voet af, het blijkt een ontspannende klim in een zeer knap bos; ik kick ondertussen al op Japanse dennen.

Terug beneden ontdek ik dat ik op twee straten afstand geweest ben van de Keizer en Keizerin, o wat had ik graag met een Japans vlagje staan zwaaien ondertussen hopend dat iets van hun keizerlijkheid op mij zou afdruipen. Het lot heeft het anders beslist.

's Avonds in de hostel -geen Fransen deze keer- word ik verwend. De eigenaar sleept me zijn woonkamer binnen, biedt bier, wijn en een diner aan (allemaal beleefd geweigerd), probeert transport voor morgen voor me te regelen, zet het Japanse nieuws op Engelse dubbing, biedt me een poppetje aan en geeft me als afsluiter een geluksbrenger voor mijn verdere reis. Japanse gastvrijheid op zijn best. Morgen is mijn laatste volledige dag in Japan. Ik zal hun gastvrijheid missen.